Eindelijk naar huis! Uuh en nu?

Daar staan we dan, een beetje bang maar super gelukkig. Woensdag mag ze mee naar huis. Precies 1 maand voor haar uitgerekende datum mag ze dan mee, naar waar ze al die tijd hoorde te zijn. Eindelijk zou het kale wiegje dan gevuld zijn met onze prachtige dochter waar ik zo lang op hebt gewacht.

Toch voel ik ineens een paniek rilling in mijn lichaam, recht op kraamzorg hadden we niet meer en we hadden ook geen recht op couveuse nazorg.. hoe gaan we dit doen? Mijn vriend had nog 2 weken vrij kunnen regelen maar die gingen pas in op maandag, wat inhield dat ik er 2 dagen alleen voor zou staan. Ik was nog herstellende van mijn keizersnede en mijn zwangerschapsvergiftiging, en als kers op de taart kreeg ik ook netelroos erbij. Gelukkig heb ik een ontzettende lieve schoonmoeder die mij hielp waar nodig was.

Het was best een intensieve nacht, eerst kolven daarna voeden. En ja voornamelijk HEEEEEL VEEEL krabben, ik had werkelijk waar OVERAL jeuk.. gelukkig na 2 nachten krabben verdween door medicatie de netelroos. 

Ik was zo vrolijk en blij dat ons meisje eindelijk thuis was, ik voelde me weer compleet. Toch was er iets wat aan me zat te knagen, hoe ga ik dit allemaal doen. Natuurlijk heb ik in het ziekenhuis de basis dingen geleerd, maar toch is het niet in je eigen omgeving met je eigen spullen. Ik moest het maar even met mijn moederinstinct doen werd me verteld door een neonatologie verpleegkundige. 

In mijn omgeving zijn er geen moeders met pre-dysmature kindjes, dus als ik vragen had kon ik deze aan niemand stellen. Wat resulteerde in meerdere belletjes naar de afdeling neonatologie, want voor de rest was er niemand die mij met mijn vragen kon helpen. Mensen zeggen vaak dat het vanzelf gaat, maar als ik eerlijk ben heeft dat bij mij iets langer geduurd. de opmerkingen die ik heb gekregen over mijn leeftijd in het ziekenhuis maar ook tijdens mijn zwangerschap, hebben mij vooral in het begin wel erg onzeker gemaakt, was ik wel een goede moeder? Welke dekentjes moet ik gebruiken? Wanneer mag het mutsje af bij een pre-dysmatuur kindje? En zo nog wel 100 vragen.

Gelukkig is alles goed gegaan en hebben we onze draai gevonden, toch denk ik dat wij er veel baadt bij hadden gehad al iemand ons op weg had geholpen. Iemand die net de dingentjes weet waar je zelf niet zo snel opkomt. 

Benieuwd naar het bevallingsverhaal van deze blogster? Klik hier.