Een stabiele periode maar met onzekerheid

Na de operatie aan zijn darm-perforatie, bleef alles wel stabiel, gelukkig!

Hij deed het goed qua alarmen, hij had enkel nog wel vaak last van lucht in zijn buikje maar dit kwam het meeste door de cpap die hij ondertussen nog had. Zijn zuurstof ondersteuning kon goed worden afgebouwd, maar zijn buikje kon dat beetje ondersteuning zelfs niet meer hebben... Daardoor hebben ze hem proberen over te zetten op de opti flow, Graziano kon toch al kleine stukjes zonder de cpap, dus misschien stond hij wel ver genoeg voor de opti-flow, dit is zo een neusbrilletje dat eigenlijk nog wat warme lucht de neus in blaast. 

Maar na 1,5 dag merkte de neonatologen dat hij toch meer alarmen begon te doen dan anders waardoor hij jammer genoeg toch weer aan die stomme cpap moest. Maar om zijn buikje een beetje leeg te houden kreeg hij weer vaker lavementjes om lucht af te laten. 

Daarnaast zijn ze ook een cortisonekuur gestart om zijn longetjes wat sneller rijp te maken, want ze hadden ook gehoord dat aan de linker long zijn blaasjes wat toe zaten waardoor ademen ook wat moeilijk ging. 

Na een 5-tal dagen dat hij die cortisone kuur kreeg kon hij weer over op de opti-flow waardoor zijn buikje steeds beter werd. En rond 29 oktober, toen was hij ondertussen al een maandje op deze wereld, toen was hij ongeveer 31 weken, kon hij helemaal zonder ondersteuning en mocht ook de opti-flow af, toen mocht hij ook eindelijk verplaatst worden van de groene (meest intensieve) boks naar de blauwe boks. Hij mocht ook al enkele keren aan de borst proberen drinken en heel af en toe kreeg hij via een permatuurspeentje een aantal druppeltjes moedermelk om zijn zuigreflex te stimuleren.