Een dubbele verrassing

Al vroeg in de zwangerschap - met 3 weken al - was ik misselijk: voor ons een eerste teken dat ik zwanger was, en de misselijkheid werd dan ook in zeker mate met gejuich ontvangen. Hoera, een baby op komst! Een week later, na de positieve test, was het zeker, en wist ik dan ook dat de komende vakantie alcoholvrij doorgebracht moest worden.  - Sorry lieverd van je gewenste whiskeyproeverij in Ierland.. die werd hem niet. 

Tijdens de vakantie werd de misselijkheid wel al erger, ik moest rustig opstarten met een crackertje, en dan na een uurtje ging het wel. Nog geen overgeven, maar wel super ongemakkelijk: zeker wanneer je een rondreis aan het maken bent, en elke dag mooie nieuwe plekke wil ontdekken. Ik was ook regelmatig moe, en aan het einde van de dag kon je me opdweilen.. gelukkig was het vakantie en konden we na het uit eten gewoon in onze bed & breakfast kamers op bed ploffen om de slimste mens te gaan kijken ;). 

Na de vakantie - ik was toen een week of 6 zwanger - begon het overgeven. Elke ochtend startte m'n dag met een braakje of twee (excuus voor de details), en kon ik twee keer ontbijten. Ik had ook veel buikpijn, en af en toe bloedverlies. Met alle razende hormonen  - en ik kan sowieso niet tegen ziekte - maakte ik me dan ook super ongerust: had ik een buitenbaarmoederlijke zwangerschap, was er geen innesteling, waarom was ik zo misselijk, nu al? etc. Gelukkig heb ik een vriendin die verloskundige is, en na een telefoontje konden we bij haar langskomen op de praktijk (after hours). Mijn man en ik (op van de zenuwen in mijn geval), stonden dan ook om 17u voor de deur, ik met een volle blaas (hoe moeilijk is dat!) om even te kijken wat er in mijn buik gebeurde. Het echo apparaat werd op mijn baarmoeder gezet...en zowaar zagen we daar een kloppend hartje! De baby deed het! 

Toen zij de verloskundige echter.. ik zie een hartje, maar er zit nog wat achter.. ik kan niet zien wat het is, misschien een cyste of zo? Wil je anders een inwendige echo, dan kan ik het beter zien. Dus.. ik plassen (want nu met lege blaas), en al helemaal in de paniek: een cyste, moest die weggehaald worden.. was dit een risico voor het kleine hartje dat daar klopte? En een inwendige echo: als ik ergens een hekel aan had bij de huisarts dan was het een controle met een eendebek, zou dit net zo zijn? Anyway, eenmaal geplast en uitgekleed lag ik weer op de onderzoekstafel. De inwendige echo was gelukkig een stuk makkelijker dan een eendenbek onderzoek - praise the lord - en wat we toen zagen: een tweede hartje!! Geen cyste, geen gekke dingen.. behalve dan een tweede baby! Vandaar ook die misselijkheid. En zo gingen wij, van ongerust naar ongeloof.. en vooral naar ongelofelijk blij! Er was een tweeling op komst. Hoe de zwangerschap verder ging.. dat vertel ik je snel.