Een brief aan onze Ties in de hemel.

Lieve Ties,

We zijn nu iets meer dan drie maanden verder na het overlijden van jou, mijn meest kostbare bezit dat van ons is afgenomen. Ik kan nou nog niet echt zeggen dat ik mij beter voel.. Er is daarnaast ook nog een hoop gebeurt. Na het overlijden van jou hebben wij kort daarna de boodschap gekregen dat jou  opa ongeneselijk ziek zou zijn. En wat een verdriet dat ook hij van ons is weggegaan.. Het is niet te geloven, nog zo jong en vol in het leven.. Ik kan het niet begrijpen, alles wat ons lief is lijkt van ons afgenomen te worden.. Waarom dit alles in zo’n korte periode? De rust wordt ons nog niet gegund. 

Na al mijn verdriet en het gemis om jou wil ik graag proberen het ‘gewone‘ leven weer op te pakken.. Maar het lukt me niet, nog niet.. Ik geloof dat op een dag de zon weer voor ons mag schijnen en ik de geluksmomentjes weer kan omarmen.. Nu probeer ik die te zoeken maar kan ze nog niet vinden.. Misschien zou ik niet opzoek moeten gaan maar het moeten nemen zoals het is.. Ik weet het niet.. Er is nog zoveel wat wij moeten overwinnen.. Maar ik geloof dat jouw papa en mama dit samen kunnen en er sterk uit zullen komen, samen, samen met jou.

Dag lieve Ties, tot gauw!

Je mama.