7 jaar geleden
December feestmaand?
December voor velen de maand van gezelligheid, plezier, familie, feest en samen zijn. Maar sinds Evi er is, heb ik er toch ook andere gevoelens bij.
Na de geboorte van Evi, heeft voor mij de onbezorgde decembermaand een andere betekenis gekregen.
December 2013 eerste kerstdag, wat zijn wij blij, Evi mag mee naar huis. Hoe fijn - als gezin compleet zijn met de kerstdagen.
Tweede Kerstdag hang ik al vroeg in de ochtend aan de telefoon met het ziekenhuis. Evi spuugt, huilt en is zeer oncomfortabel. Als we net bij de familie zijn, word ik door de kinderarts teruggebeld. Nog geen uur later zit ik dan weer op de afdeling in het WKZ met mijn mooie kerstoutfit aan. Evi spuugt en de melk komt zelfs via haar neus naar buiten. Waar we eerst hoopten als familie de kerst samen door te brengen, nemen mijn vriend en ik uiteindelijk samen plaats in het ziekenhuisrestaurant. Evi wordt direct weer opgenomen. Dan doet je moederhart toch behoorlijk pijn.
31 december 2014 wordt er besloten dat Evi een neussonde krijgt. Dit jaar dus geen oud en nieuw als gezin. Mijn vriend gaat op tijd weg. Daar sta je dan twaalf uur s’ nachts met een glas alcoholvrije champagne, die je van de verpleging gekregen hebt. Ze proberen er het beste van te maken voor je, maar bij niets van dit alles komt het gevoel of woord happy in mij naar boven.
Sinterklaas, Kerst, Oud & Nieuw, Pasen en verjaardagen, allemaal gebeurtenissen die we niet thuis, maar in het ziekenhuis beleefd hebben. Je maakt er het beste van, maar diep van binnen heb je niet het gevoel iets te "moeten vieren".
Vroeger was december de maand waar je naar toe leefde, je druk maakte bij wie je Sinterklaas zou vieren, hoe je de kerstdagen indeelde en je nog niet wist of je met Oud en Nieuw appelbeignets zou maken.
Nu ben je bezig met het feit dat december een maand is waar virussen goed gedijen, je vraagt je af of alle materialen die je voor Evi nodig hebt op tijd arriveren en waar menig maal door je hoofd gaat "Als ze maar niet ziek word".
Van de week was het al bingo, haar hoest zou menig zeehond jaloers maken en haar keel is nog dikker opgezet dan dat die al was. Eten behoort dan niet meer tot haar eerste levensbehoefte, dus ik sta gelijk op scherp. Fingers crossed, hopen dat ze opknapt en dat ze niet gaat spugen.
Gelukkig hebben we Sinterklaas thuis al gevierd. Drie pieten kwamen cadeautjes brengen en de kinders genoten er zichtbaar van. O, wat kan ik op dit soort momenten toch intens dankbaar zijn. Je ziet door alles veel beter, die kleine bijzondere momenten die je diep moet koesteren.
December de maand dat ik toch even wat meer bewuster stil sta bij wat we afgelopen jaren voor onze kiezen gehad hebben, denken aan de mensen die we hebben leren kennen en vriendschappen die ontstaan zijn.
En helaas ook dit jaar zijn er mensen zowel bekende als niet bekende die Sinterklaas, Kerst en misschien ook wel Oud&Nieuw in een ziekenhuis doorbrengen. Voor jullie brand ik - en misschien lezers van mijn blogs - een extra kaarsje en hoop ik op betere tijden.
Naast het opzetten van de kerstboom voor Kerst heb ik zelf nog een aantal ritueeltjes.
1. Samen met de kinders een versiering knutselen voor in de boom. Deze bewaar ik voor hun en als ze dan ooit het huis uitgaan, hebben ze hun kerstversiersels voor in de boom-waar ze hopelijk warme herinneringen aan hebben.
2. Een leuke kerstoutfit kopen voor het kerstdiner op school. Evi zit nu ook op school, dus ook met haar ga ik op stap.
3. Eén dag van Kerst inplannen waar we als gezin bij elkaar zijn en niets hoeven. Pyjamadag.
Dingen die bij mij een positief gevoel oproepen. Gewoon genieten en herinneringen maken. De dingen die bij mij het woord Happy wel oproepen.
