De wereld draait door, die van mij even niet..

Lieve Ties,

Vandaag 7.1 week geleden hebben we jou moeten laten gaan.. Ik heb je geboren doen laten  worden maar ook doen laten sterven.. & ik haat het woord 'sterven', maar het is de keiharde realiteit! Het was niet onze keuze maar we hadden gewoon geen keus meer.. Zwaar om de woorden te moeten uitspreken als kersverse moeder:  'het is genoeg'.

Man wat ben ik boos, verdietig en een zielig hoopje mens afgelopen week geweest.. Alsof ik niet wist wat ik met mezelf aan moest?! Het UMCG wat voor mij zoveel pijn en herrineringen met zich mee bracht, nooit gedacht dat wij hier amper 2 maanden weer vaste bezoekers zouden zijn. Dit keer niet voor ons of ons kindje maar voor onze  schoonvader, ook hij heeft de verkeerde loten uit de loterij getrokken.. Ik denk aan mijn kindje, aan Ties, mijn zoontje waar ik zo trots op ben♡! Ik denk aan mijn schoonvader, zijn geliefde en zijn familie.. Het leven is soms zo verdomd moeilijk!

Ik heb een mandje vol lekkers van de plaatselijke boederijwinkel meegebracht, niet dat het helpt maar toch. Terwijl ik ' s avonds door het UMCG loop als een 'kip zonder kop' spelen opeens de herbelevingen op.. Ik loop ditmaal met een mandje gevuld met mijn meest dierbare geschenk wat ik bezat♡, mijn kleine Ties..  Levenloos, zijn oogjes gesloten.  Ik zie mezelf lopen door gangen en deuren op weg naar de aankomsthal voor ambulances. Ik tril, mijn hart slaat over.. man wat voel ik mij een ' mietje '..  zo kon ik toch niet aankomen? Ik had amper gehuild, ik was op, moe, doodmoe.. maar alles kwam eruit.. Het gaf niet, het was goed.

Ik ben zo blij dat ik mama ben, mama van Ties♡

Ik mis je