De nierscan en de uitslag

In mijn vorige blog heb ik de aanloop naar de nierscan al uitgelegd. Nadat de radioactieve vloeistof is ingespoten moet je ongeveer 4 uur wachten zodat de nieren het volledig hebben opgenomen en er een goede foto gemaakt kan worden. Vraag me niet wat voor apparaat ze hebben gebruikt voor de foto, maar hij was mega. Finn werd in een vacuum kussen gelegd voor de foto, ze wilde er twee maken zodat ze zeker een goede uitslag konden geven. Één foto kostte alleen al 5 minuten. Gelukkig mocht Finn een knuffeltje bijhouden om mee te spelen. Hij had het super goed gedaan en de foto's waren goed gelukt. Nu was het wachten op de uitslag. Ik heb geen idee hoelang die duurde, waarschijnlijk een paar dagen. Maar het was in ieder geval niet de uitslag die we hadden verwacht. En het moment dat de nefroloog samen met de uroloog binnen kwam wist ik al dat het niet goed was, en ook dat moment is er timing. Niek was precies op dat moment even wat te eten halen. Hij is halverwege het afrekenen gestopt en direct terug komen rennen naar de afdeling. Vooraf aan de nierscan kregen we een uitleg, als de nier voor meer dan 20% nog iets doet kunnen we direct gaan opereren om te proberen de nier nog te redden. Alles daaronder is helaas niet meer te doen en laten we de nier afsterven. Geen fijn vooruitzicht, maar we hadden nog goede hoop. Nog voor Niek terug was op de afdeling kreeg ik de uitslag al; Finn zijn linkernier werkte nog maar voor 4%, die was dus al die tijd dat Finn infecties had al af aan het sterven. Er was niets meer wat ze konden doen. Ook de nier verwijderen zouden ze nog niet doen. Een afgestorven orgaan in het lichaam is niet erg, zijn lijfje zou weten hoe het met een afgestorven nier om moest gaan en het zou verder geen problemen moeten opleveren. Het goede nieuws van de nierscan; de rechternier was al aan het groeien en nam dus een deel van de functie van de linkernier over. Met echo's zouden ze Finn zijn nieren goed in de gaten houden, bijhouden hoe snel de linkernier zou afsterven en monitoren wat de rechternier zou doen, en hoeveel functie die over zou nemen. Een van de eerste vragen die in mij op kwam was; Wat als zijn rechternier het ook gaat begeven? De artsen waren vrij stellig, ondanks dat mijn gevoel op dat moment iets anders zei. Ook met één nier kan hij heel oud worden, hij moet alleen onder controle blijven om te zorgen dat ze zijn enige werkende nier het ook goed blijft doen. Toch wilde ik antwoord op mijn vraag, en die kreeg ik; ALS zijn rechternier het ook zou begeven zou hij een transplantatie moeten krijgen, en als het te snel gaat al aan de dialyse. Hoe nutteloos je je dan voelt als moeder, want ik wist dat ik geen goede match zou zijn, Finn was namelijk een rhesusbaby. Dus onze bloedgroepen kwamen niet overeen. Als het ooit zo ver zal komen zal het dus afhankelijk zijn van Niek. Finn is bijna 3 en gaat als een speer, zijn nierfunctie blijft super goed. Dus voor nu kan ik dat gevoel naast me neer leggen.