Borstvoedingsavontuur: baby bleef maar afvallen

Lang voor ik zelf kinderen had, wist ik al dat ik borstvoeding zou gaan geven.

Het was een gevoel en dat gevoel werd alleen maar sterker toen ik ook echt zwanger werd en bevallen was.

Tijdens mijn zwangerschap had ik nog een "we-zienwel-hoe-het-loopt-gevoel", als het niet zou lukken ging ik wel over naar de fles.

Maar toen ik eenmaal bevallen was, was er geen weg meer naast.

Het borstvoedingsverhaal moest slagen.

Ik had me goed ingelezen en ik zou het wel doen werken.

De eerste dagen waren enorm wennen, voor mij én voor onze zoon.

Het liep allemaal niet zo vlot als ik had gehoopt en het deed ook enorm veel pijn.

Onze zoon hapte niet goed aan en het leek alsof hij niet genoeg kracht had om te drinken.

Ik werd heel erg goed geholpen in het ziekenhuis waar ik bevallen was en mocht telkens weer op het belletje drukken als ik mijn baby ging aanleggen.

Maar toch vlotte het niet zoals ik het graag wou.

Onze baby bleef ook maar afvallen.

En op dat moment kreeg ik stress...

Ze raadde me aan om te kolven, zodat de melkproductie goed op gang kwam.

Dat deed ik dan ook.

Het kolven lukte goed, maar toch bleef het echte voeden een moeilijk punt.

Onze baby kreeg ondertussen ook de gekolfde voeding via flesjes, zodat hij "toch voldoende voeding" binnen kreeg.

Na 5 dagen werden we naar huis gestuurd. 

Daar stond ik, mijn eerste baby, borstvoeding die niet vlotte, stuwing om u tegen te zeggen en dan moest ik het helemaal alleen doen.

Althans, zo voelde het aan.

In het ziekenhuis hadden ze me aangeraden om toch maar poedermelk aan te schaffen, voor t geval dat alles zou stil vallen.

Dat deden we, maar we hadden het nog niet onmiddellijk nodig, ik kon genoeg kolven.

Zo kon hij toch nog een flesje drinken telkens hij aan de borst had gedronken.

De eerste nacht thuis, zag ik het allemaal niet meer zitten.

Mijn man was een enorme steun, hij wist dat ik zo graag borstvoeding wou geven en zat nog net niet met ponponnen naast het bed om me aan te moedigen.

Ik had zoveel pijn, mijn baby huilde hartverscheurend en ik ging de handdoek in de ring gooien...

Maar mijn man zei, "probeer het nog 1 keertje, dan kan je het helemaal afsluiten en kan je straks een fles poedermelk geven".

Dat deed ik dan ook.

En net op dat moment, hapte mijn baby perfect aan en dronk zoals hij nog nooit gedronken had.

Het huilen van frustraties en onmacht, werd nu huilen van puur geluk.

Nog nooit was ik zo gelukkig en opgelucht als op dat moment.

Ik kan het gevoel nog steeds oproepen als ik er aan terug denk.

De pijn bleef, ik had kloven.

Elke keer bij het aanleggen van de baby, had ik zoveel pijn.

Maar ik was zo blij dat mijn zoon kon drinken dat ik het ook gewoon deed.

Er kwam een hele lieve vroedvrouw aan huis, ze had steeds goede tips bij en was er ook gewoon altijd om mij te steunen en bemoedigende woorden te spreken.

Ze keek mee tijdens het aanleggen, verzorgde de kloven en controleerde het tong/lip-riempje (dat bleek beide in orde).

We bespraken de optie om, al dan niet gedeeltelijk, over te stappen op flesvoeding maar dat zag ik niet zitten.

Na 2 weken voeden was daar mijn 1ste borstontsteking. 

Wat ben ik ziek geweest, de pijn werd nog erger.

Maar daar ben ik ook weer doorgekomen.

Ik heb met pijn gevoed tot mijn zoon 3 maanden was, toen was het plots, van het ene op het andere moment over.

Door de moeilijke start was ik wel wat obsessief geworden.

Elk moment dat de baby dronk noteerde ik nauwkeurig op papier, ik hield bij wanneer hij dronk en aan welke kant.

Dat deed ik wel een half jaar lang.

Maar, alles verliep eindelijk zoals ik het graag wou.

Ik was gelukkig.

Ondertussen was ik vastbesloten, mijn zoontje borstvoeding te geven tot hij 2 jaar werd.

De tijd vloog voorbij en onze zoon kreeg 6 maanden exclusief borstvoeding.

Hij dronk heel erg vaak op een dag,maar dat vond ik helemaal prima.

Na die 6 maanden kreeg hij ook regelmatig vaste voeding.

We hanteerden daarbij de "rapley-methode" en dat ging super vlot.

Naarmate hij meer vaste voeding begon te eten, verminderde het aantal borstvoedingsmomenten per dag.

Mijn zoontje was 9 maanden toen ik merkte dat mijn productie achteruit ging, ik had weer meer pijn bij het voeden en was regelmatig misselijk.

Het moment om een zwangerschapstest te doen.

Die bleek positief. 

Natuurlijk waren wij heel erg gelukkig.

Onze kleine baby werd grote broer, wat een geluk.

Hij at voldoende vaste voeding en ondanks dat er minder melkproductie was bleef hij toch borstvoeding drinken tijdens de zwangerschap. 

Uiteraard vanaf dat moment in combinatie met kunstvoeding.

Hij was nog zo klein en had nog voldoende melkvoedingen per dag nodig.

De pijn bij het voeden bleef de ganse zwangerschap aanwezig.

Het was met momenten heel heftig, maar zeker niet zo erg als de eerste 3 maanden.

Onze oudste zoon was 16 maanden toen zijn broertje geboren werd.

Ons nieuw avontuur ging van start, in tegenstelling tot de eerste keer verliep dat enorm vlot.

De baby was een natuurtalent en grote broer dronk vaak de eerste, hevige stroom melk weg.

Van stuwing of kloven had ik dit keer geen last.

Ik vond het zalig om mijn beide zonen tegelijk te voeden, het gaf mij een gevoel van "power".

Onze oudste zoon genoot ook weer van voldoende borstvoeding en had de eerste tijd geen zin meer in vaste voeding.

Maar na een tijdje was het "nieuwe" er af en koos hij toch weer voor een combinatie van beide.

Met momenten was het ook wel zwaar hoor.

Een baby én een peuter aan de borst is niet altijd een pretje.

Zo'n newborn op zich is al een hele uitputtingsslag, en daar bovenop ook nog een peuter die weet wat hij wil maar vooral ook heel goed weet wat hij niet wil.

De broertjes kregen een enorm mooie en sterke band, dat is jaren later nog steeds zo.

En ik denk echt dat die borstvoedingsmomenten samen daar ook een steentje aan hebben bijgedragen. 

 

Onze oudste zoon besloot zelf dat voor hem het borstvoedingsverhaal er op zat na 2 jaar en 2 maanden.

Daar had ik absoluut vrede mee.

Ik werd 8 maanden later opnieuw zwanger van ons 3de wondertje.

Ook onze tweede zoon dronk graag door tijdens de zwangerschap. 

De pijn die ik vorige keer had ervaren was nu niet zo uitgesproken aanwezig.

Het was er wel, maar last had ik er niet van.

Omdat ons zoontje al anderhalf jaar was toen ik weer zwanger werd, had hij geen extra kunstvoeding nodig.

Hij dronk smorgens en savonds een slokje aan de borst en dat was prima.

Ik ben bevallen van onze dochter toen hij 2 jaar en 2 maanden was.

Hij besloot na enkele dagen dat het voor hem ook wel genoeg was, wat ik helemaal prima vond.

Met de stuwing was hij nog een hele grote hulp, want hij dronk die mee weg.

Onze dochter was wel een beetje "borst verslaafd".

Maar ook hier vond ik dat helemaal prima.

Ze mocht zelf aangeven wanneer ze wou drinken.

Zo obsessief als ik was bij de eerste, zo relaxed en gelaten was ik bij het tweede en derde avontuur. 

Mijn kinderen groeiden goed en waren tevreden, dus voor mij helemaal prima.

Onze dochter dronk borstvoeding tot ze 2,5 jaar was.

Toen hadden we samen afgesproken dat het welletjes was geweest.

We hebben dat zonder "geweld" samen afgebouwd. 

Zo dronk ze op het einde alleen nog een slokje voor ze savonds in bed ging.

We hadden een kalender gemaakt met hoeveel dagen ze nog mocht drinken voordat het helemaal gedaan was.

En dat was voor ons een prima methode.

Ze wist heel goed wanneer het de laatste keer was en is nooit huilend in bed gegaan zonder een slokje aan de borst.

Voor mij voelde dat ook wel als een opluchting aan.

Op het moment dat mijn dochter stopte met drinken aan de borst, gaf ik 6 jaar en 2 maanden aan 1 stuk borstvoeding.

Ik had het wel een beetje gehad en was blij dat ik weer gewone kleding aan kon.

Als ik kledij kocht, keek ik nog steeds of de borst makkelijk toegankelijk was.

Maar dat was dus eigenlijk niet meer nodig, het was zo'n automatisme geworden.

Het voelde ook weer een beetje als "vrijheid" ofzo.

Terwijl ik het nooit als een last of een beperking heb ervaren.

Na 2 jaar "borstvoedings-vrij" door het leven te gaan mocht ik weer bevallen van een prachtige zoon.

Ook bij hem koos ik voor borstvoeding. 

Hij is nu bijna anderhalf jaar en drinkt nog heel graag een slokje.

De opstart ging enorm vlot.

Ik had eigenlijk een beetje bang dat het een herhaling van ons eerste avontuur ging zijn, omdat er nu geen oudere baby aan de borst was om een beetje mee te "helpen".

Maar het tegendeel was waar.

Ik geniet bewust van elk moment, want dit zal (denk ik 😉) de laatse keer zijn.

Ook onze jongste mag zelf aangeven wanneer het voor hem klaar is.

Graag wil ik weer 2 jaar voeden, maar dat heeft hij helemaal in de hand.

En ik omarm nu eventjes de momenten die er nog zijn.