Snap
  • Baby
  • Ziekenhuisopname
  • onverwacht
  • nierafwijking
  • Vacterl
  • Vacterlassociatie

Blijven sukkelen met zijn gezondheid

Antibiotica kuur na antibiotica kuur na antibiotica kuur

Met de operatie van een maand oud (september 2019) hebben ze gezien dat de urineleiders niet direct uitkomen op zijn blaas, maar net boven zijn sluitspier op de urinewegen naar buiten. Maar hij is nog te klein om dit te kunnen repareren. Een van de tests die ze hebben uitgevoerd was kijken of er reflux was naar de nier, gelukkig was dit niet het geval en had het herstellen van de urineleider niet veel haast. Om precies te zijn; als het snel moest gebeuren had de chirurg eerst de urineleider naar buiten moeten brengen om het maanden later te herstellen richting de blaas. Sinds die tijd was Finn alleen maar aan het sukkelen met infecties en antibioticakuren. Van de ene kuur naar de andere met over het algemeen twee weken ertussen. Heel vervelend en bang dat hij resistent word voor een antibiotica hebben we reguliere controles. Maar zolang hij niet ziek was van de infecties was er niets aan de hand. In januari 2020 is Finn ziek geworden, altijd perfecte timing werd hij ziek op vrijdagavond. We hebben de hele avond in het ziekenhuis gezeten om te kijken of er een infectie was. Er was niets te vinden in zijn urine en met paracetamol ging het al beter. We mochten dus weer gewoon naar huis met de mededeling dat het waarschijnlijk gewoon een kindergriepje was. Zolang als hij over het weekend beter zou worden was er geen probleem. Op maandag moesten we toch op controle in Maastricht, dus als er wat was konden we alsnog alles laten controleren. Helaas werd hij over het weekend niet veel beter, veel aan het hangen bij mij en heel huilerig wat hij normaal nooit was. Op maandag moesten we naar het ziekenhuis, bloed prikken en urine inleveren. En opeens was er heel veel haast. Finn had een nierbekkenonsteking die veel schade kon veroorzaken aan zijn al niet 100% goede nieren. Hij moest met spoed opgenomen worden op de kinderafdeling en aan een antibiotica kuur via het infuus. Infuus prikken is altijd al een hel geweest, maar zeker nu er veel haast achter zat wilde het natuurlijk niet lukken. 3 verschillende kinderartsen die het hebben geprobeerd en geen één die het was gelukt. De laatste arts wilde het nog één keer proberen voor hij er een neonataloog bij zou halen (Finn was klein en neonatalogen kunnen over het algemeen beter kleine kinderen prikken met gevoelige vaatjes). Dat was ook precies de keer dat het is gelukt. 5 blauwe plekken verder kon de eerste antibotica gift er in. Twee weken hebben we in het ziekenhuis gezeten, met vele onderzoeken die erbij horen. Een van de onderzoeken was voor ons een grote shock. Ze wilde namelijk een nierscan doen om te kijken hoe goed de nieren van Finn functioneren. Een test met een uitslag die we niet hadden verwacht. Maar de aanloop er naartoe is ook niet heel fijn gelopen. Voor een nierscan moet namelijk een speciale radioactieve vloeistof die maar een uur goed was. Finn was goed opgeknapt van de antibiotica dat hij enkel nog hoefde te blijven voor de scan, want die had wel spoed. Doordat hij al over mocht naar de orale antibiotica moest het infuus alleen blijven zitten voor de nierscan, maar niemand die bedacht had dat het infuus nog gecontroleerd moest worden voor dat we naar de afdeling moesten waar de vloeistof ingespoten zou worden. Dus toen we daar waren (bijna de andere kant van het ziekenhuis) bleek dat het infuus niet meer goed zat en niet gebruikt kon worden.We zijn zo snel mogelijk weer terug gegaan naar de kinderafdeling en hebben een arts gezocht. In de hoop dat het infuus nog gered kon worden. Of dat er anders optijd een nieuw infuus geprikt kon worden, want we hadden nog ongeveer 45 minuten voor de vloeistof niet meer goed was. Het infuus prikken aan het begin van de opname had al 1,5 uur geduurd dus ik hoopte met heel mijn hart dat we Finn dat niet opnieuw aan hoefde te doen en het te redden viel. Gelukkig hadden we de arts gevonden die uiteindelijk Finn zijn infuus had geprikt. En ze kon het infuus redden! Met nog 10 minuten op de klok voor de radioactieve vloeistof niet meer bruikbaar zou zijn kwamen we weer terug bij de afdeling aan waar het ingespoten werd.  

Hi! Praat je ook mee met postauthor?

Sharing is caring! Deel ook jouw ervaring of mening over dit onderwerp.

Pssst... Ben je er nog?

Er staan nog meer inspirerende verhalen op je te wachten! Maak nu gratis een account aan of log in om verder te gaan.

Nooit meer iets missen van Mamaplaats?

Schrijf je nu in voor de nieuwsbrief!

Hi! Laat je ook een reactie achter bij Mama.van.Finn.Naud.en.Tess?

Of praat mee en deel direct jouw ervaring of mening!

Heb je ook een verhaal of tips om te delen?

Start dan nu je eerste post! Een story, forumtopic of poll plaatsen kan ook.