Als je verlof er bijna op zit... “Je zal er wel aan toe zijn he ?!”

Je knippert 1 x met je ogen en dan zit je ineens in de laatste week van je verlof, en is dat kleine mini baby’tje alweer bijna 3 maanden. Bizar vind ik het... Alle cliche’s zijn waar, wat vliegt de tijd als je mama wordt. 

Waar ik vroeger altijd vond dat zo’n verlof lang zat duurde voor moeders, ben ik nu van mening dat er best nog een maand of 2 bij zou mogen. Ondanks dat ik echt niet mag klagen over het herstel na mijn bevalling en de slaapuurtjes van ons kleine meisje (stond de dag na mijn bevalling het huis alweer te poetsen, en Jackie slaapt sinds ze 2 weken is al de hele nacht door) vind ik dat je gewoon best wat extra verlof verdient na zo’n mooie maar ook heftige periode. Zoveel nieuwe indrukken, zoveel emoties, zoveel liefde en als kersverse moeder wordt  er van je verwacht dat je dit allemaal verwerkt in die paar weken na de bevalling.  Als je mama wordt sta je gewoon 24/7 aan. Als je even denkt aan rust terwijl de baby slaapt is er vast nog wel iets wat gedaan moet worden in huis. Ik kom nu al tijd tekort op een dag laat staan als ik straks weer aan het werk ga... Nou heb ik de mazzel dat ik maar 3 dagen aan het werk hoef, maar vraag me af hoe mama’s die fulltime werken dit voor elkaar krijgen? Een schoon huis, soms wat me-time en een (soort van) sociaal leven is ook best leuk toch ? 

De laatste dagen gaan in en krijg er toch een klein beetje buikpijn van. Ik vind het heerlijk om nog steeds in die roze bubbel te zitten. Lekker de hele dag thuisblijven met ons meisje, ik hou er van. Ik krijg vaak genoeg de vraag: “Je zal er wel aan toe zijn he” ?! Nou nee eigenlijk niet.. Het zou een beetje lullig zijn om vriendlief alleen geld in het laatje te laten brengen, maar als het zou kunnen zou ik het liefst een thuis-blijf-moeder zijn. Misschien dat ik dan na een tijd alsnog met gierende banden weer aan het werk wil, maar voor nu lijkt het me heerlijk. Ben veel te bang dat ze straks haar eerste woordjes zegt of stapjes zet als ik er niet bij ben... Gelukkig hoeft ze niet naar de opvang en ben ik gezegend met mijn mama & papa die 2 dagen in de week willen oppassen. En wordt de andere dag oppas vervuld door mijn oma. (Hoe bijzonder is dat ?! Vroeger op mij gepast, en nu op mijn dochter). Maar vooralsnog voelt het alsof nu echt die navelstreng doorgeknipt gaat worden... (We blame it on the hormones). Ik hou de zakdoekjes alvast gereed, en ga onwijs genieten van mijn roze bubbel (waar ik na mijn werkdag gewoon weer stiekem in kruip)?! En wie weet denk ik er volgende week wel heel anders over, we will see....

Tot de volgende keer,

Liefs Nikki