Afscheid van Millie (deel 2)

Je kan je nooit inbeelden hoe het is om afscheid te nemen van je kind tot je plots in deze situatie beland. Ik belande in een overlevingsmodus en deed alles voor Millie. Ik at voor Millie, ik probeerde de dagen door te komen voor Millie, ik probeerde te slapen voor Millie. Alles stond in teken voor haar.        

Op het moment dat ik net mijn kindje verloor werden er net heel veel rondom mij zwanger. Mijn beste vriendin , mijn schoonzus, vrienden ... hoe hard ik het hen ook gunde, het deed zo ontzettend pijn. Waarom ging het bij hen wel goed? Waarom moest mij dit overkomen? 

En wat het nog meer pijnlijker maakte was dat die mensen me stuurden om te vertellen dat ze zwanger waren.. net omdat ze wouden dat ik het eerst wist alvorens het aan de wereld te vertellen, maar net dat voelde aan alsof er iemand met een mes nog wat dieper in de wonde duwde. Ik kreeg ook  vaak de reactie dat ik wel nog een kindje zal krijgen... ik reageerde dan steeds dat dit Millie niet zal vervangen. Mensen zeggen op dat moment zoveel dingen verkeerd, al bedoelen ze het zo niet, maar het komt wel heeel hard aan.  Op zo’n momenten leer je ook je echte vrienden kennen en de mensen die het echt goed voorhebben. 

Ik heb een tijdlang een minder goedcontact gehad met mijn schoonzus. Ik kon op dat moment het geluk voor hen niet opbrengen toen ze vertelden dat ze terug zwanger was nadat ik Millie was verloren , en heb toen bewust afstand genomen. Mijn hart brak in 1000 stukken. Ik heb hier vaak over zitten wenen en voelde me zo onbegrepen. Achteraf gezien besefte ik dat zij het ook moeilijk hadden want ze gunde ons dit geluk zo hard, dat ze niet wisten hoe ze met deze situatie moesten omgaan, en ik wist niet hoe ik met hun geluk moest omgaan.

Ik heb toen heel veel gehad aan mijn 2 beste vriendinnen, dag en nacht stonden ze klaar. Ik ben hen hierom dan ook zo dankbaar. Zonder hen was het niet gelukt om dit verlies te kunnen plaatsen. 

Na 2maand thuis te zitten ben ik ook terug gaan werken , dat deed deugd, ik was onder de mensen en ik dacht eens niet aan Millie en mijn verdriet. Werken en de steun van iedereen heeft ervoor gezorgd dag ik mijn leven terug op de rails heb gekregen. Ik heb ook een ontzettend fantastische vriend waar ik goed me mee kon praten en die een steeds was voor mij ondanks hij ook zoveel verdriet had. 

Ik en mijn vriend besloten om een paar dagen naar zee te gaan, weg van iedereen , even uitwaaien. Op dat moment heb ik toen even de sociale media offline gezet zodat ik echt kon genieten van rust. Aangezien ik en mijn vriend al enkele maanden verloofd waren hebben we besloten om op de uitgerekende datum (21Mei 2021) ons ja-woord te geven. Millie heeft van ons mama en papa gemaakt, een gezin , een verbintenis voor altijd en dat mochten we niet zomaar aan ons laten voorbij gaan. De uitgerekende datum mag geen sombere dag zijn om aan terug te denken... nee we willen dat deze dag altijd zal staan voor de verbondenheid tussen mij en mijn vriend en dit dankzij onze mooie dochter Millie. 

Millie heeft ons zoveel doen inzien.... zo klein en zo bijzonder was ze!