Snap
  • Baby
  • Gezond

Ademnood bij de kleine man

Na een antibiotica kuur zal het helemaal over zijn, het is waarschijnlijk bronchitis, misschien een kleine longontsteking

Sinterklaas komt in het land, mijn oudste heeft er wel zin in, mijn jongste snapt er niks van. Ik vind het leuk dat hij straks met Sinterklaas op de foto staat, ik heb immers ook van de oudste als baby een foto met Sinterklaas. Helaas voelt de baby zich niet zo lekker, hij hoest erg veel en kan alleen maar jammeren. Alles kost hem moeite en hij vindt niets fijn. Die blijft lekker binnen!

Het gaat slechter en slechter met de baby, hij jammert non stop en voelt zich echt kut. Hij is hartstikke moe maar kan niet langer als 5 minuten slapen, dan moet hij namelijk hoesten en daar wordt hij dan weer wakker van. Maandag morgen bel ik gelijk de dokter, mijn eigen dokter heeft vakantie dus ik maak een afspraak met een vervangend arts. Snel kan ik al terecht. Ik schakel mijn zus in als oppas voor de oudste. Wanneer zij er is vertrek ik met de jongste. Ik zet hem voor de eerste keer in de autostoel want in de maxi cosi past hij nu echt niet meer. Ik rij 20 meter, draai mijn auto (lees nieuwe auto van nog geen 2 maanden oud) en dan hoor ik het borrelen. Ik stop de auto, stap uit en ren naar de achterbank waar de kleine zijn maaginhoud heeft geleegd. Zijn lijf maakt nog meer overgeef bewegingen maar er komt niets meer uit. Snel pak ik hem uit zijn stoel en houd hem recht. Ik loop naar mijn huis, klop op het raam en vraag mijn zus of ze de auto wil terug zetten voor het huis (ik kan die kleine onmogelijk terug in het waterige stoeltje zetten). Maar we moeten nog wel naar de dokter. Al schoonmakend neem ik hem mee op schoot in de auto van mijn zus, de oudste achterin en gaan.
Na wat controleren en luisteren denkt deze arts dat het bronchitis is, het kan ook een kleine longontsteking zijn dus aan de antibiotica! Mijn kleinste is echt een drama queen. Als ik het spuitje met antibiotica laat zien doet hij al alsof hij erin stikt en begint te kokhalzen, toch zal het toch echt 3 keer per dag, 5 dagen moeten. In deze dagen neemt het hoesten ietsjes af, de koorts gaat weg maar hij kan nog niet eten. De laatste dag van de medicijnen weer terug naar de dokter. Deze (een andere) vertelde dat mijn zoon een bronchitis gezichtje heeft dus dat dat het wel zou zijn. Eetlust komt vanzelf weer en hoesten duurt nog een paar dagen.

Het hoesten werd inderdaad wat minder en het eten ging inderdaad wat beter maar ik had nog niet mijn mannetje terug. Na een paar dagen word het hoesten weer wat erger. Deze nacht slaapt hij bij ons in bed omdat hij om de 20 minuten ontroostbaar begint te huilen. Om 7.30 geef ik in de familie app aan dat het hoesten weer begonnen is, zij vertellen mij naar de dokter te gaan. Ik zeg dat dat nog niet hoeft, zo erg is het nog helemaal niet. Om 8.00 bel ik de dokter, het wordt al erger. Mijn eigen huisarts heeft een vrije dag, maar morgen om 9.10 maken we een afspraak. Om 12.00 gaat het niet meer, het 5 minuten slapen door het hoesten is ook weer begonnen. Ik bel weer op dat het niet goed gaat, ik mag meteen komen. De oudste schoenen en jas aan (deze is in de peuterbuberteit, die maakt geen haast en laat zich niet commanderen. Ik stond op het punt om in janken uit te barsten tot ik me bedacht dat hij opdrachtjes leuk vindt... Opdracht 1: Een superheld kan zijn schoenen aandoen, opdracht 2: Laat me zien waar de auto staat en waar jij in moet stappen enz.) We zijn er zo. "hij heeft al antibiotica gehad" "zijn borst trekt wel heel erg in" "jullie moeten naar de eerste hulp".

De oudste naar mijn zus, hij keek al dagen uit naar zijn kappersbezoek dus die ging hij met zijn tante en nichtjes maken. Mijn vriend was al naar huis gekomen, snel naar het ziekenhuis. In het ziekenhuis meten ze het zuurstof dat hij binnenkrijgt, deze man kijkt bedenkelijk, geeft het een oranje code en zegt dat de kleine man opgenomen moet worden. Hij krijgt zuurstof in zijn neus en wordt een aantal keer verneveld. Hij vindt het erg vervelend tot hij doorkrijgt dat hij kan ademen, dan laat hij het toe. Zijn bedje wordt klaargemaakt op de kinderafdeling. Ik was heel cool en rustig, maar door dat vernevelen en zuurstof keert mijn maag zich binnenstebuiten. er wordt al snel besloten: longontsteking en RS virus. Aan de antibiotica voor het een, vernevelen (later puffen) voor het ander. Aan de deur hangt een bordje dat medewerkers van het ziekenhuis handschoenen en een mondkapje op moeten. Maar het werkt wel. Na een paar dagen hebben we ons mannetje weer terug, langzaam aan mag hij van het zuurstof af en wordt vernevelen puffen. De oudste sliep met mij de nachten thuis, papa sliep de nachten in het ziekenhuis en overdag waren we samen op het kleine kamertje. Deze mochten we niet af voor andere kinderen door het RS virus.

Nu zijn we gelukkig weer thuis. Hij moet nog een aantal keer per dag puffen en ik vindt het verschrikkelijk. Hij ook, hij vindt het zo erg dat 1 iemand zijn gezicht vast moet houden en de ander het medicijn moet laten inademen. Verschrikkelijk!! Vanaf morgen gaan we hem in de nachten hier niet meer voor wakker maken en daar heb ik echt zin in. Hij (en wij) kunnen eindelijk na al die weken van gebroken nachten weer een keer slapen. Geen gekrijs, geen gehoest, geen medicijn, geen ademnood, geen zusters die je wakker maken met een kapje op z'n kop, geen zorgen die je wakker houden. Wij gaan gewoon slapen, ademen en fijn dromen.

8 jaar geleden

erg heh mijn zoontje heeft dat ook gehad best zielig als je ze zo ziet liggen. maar komt goed . je moet vooral op de ademhaling letten die van mij ademde heel snel. eenmaal bij de huisartsenpost aangekomen is hij meteen opgenomen geworden en 5 dagen ;later mocht hij naar huis. wel raar dat de vervangende huisarts je niet meteen doorgestuurd heeft , nu hopen dat je kleine man weer snel opknappen doet

8 jaar geleden

Schrikken zeg! Hopen dat het nu weer goed blijft gaan. En dat jullie dan wel van de kerst mogen genieten.