8 jaar na elkaar geboren maar eigenlijk even oud

8 jaar verschil tussen onze twee wondertjes. En toch ook weer niet. Hoe dan? Tja daar kan ik af en toe zelf mn hersenen zelf ook niet omheen wikkelen. 

Quinten is geboren na een lange weg van vruchtbaarheidsbehandelingen en behandelingen voor mijn endometriose. 

Na de 3e en voor ons tevens laatste IVF poging was het weer raak. Ik was zwanger en deze keer werd er een kindje geboren.

Na de eerste IVF pogingen was ik ook zwanger geweest. Alleen waren deze zwangerschappen van korte duur en hadden geresulteerd in een zogeten “missed abortion” (geen kloppend hartje meer maar het vruchtje werd niet vanzelf afgedreven) 

De eerdere zogeheten cryo terugplaatsingen (ingevroren embryo) die we hadden hebben echter nooit geresulteerd in een zwangerschap. 

Maar om bij dit verhaal te blijven... In 2010 was ik dus weer zwanger en werden we ouders van een prachtige zoon. Wat waren we blij! 

De jaren die volgden genoten we van ons wonder waar we zolang naar uitgekeken hadden. De zwangerschap en de bevalling waren heel heftig en risicovol geweest. Een medische zeldzaamheid. 

Er kon ook niet uitgesloten worden dat dit weer zou gebeuren bij een volgende zwangerschap. We genoten iedere dag dat dit kindje ons gegunt was. “Count your blessings” zei onze adviserend arts. Dat is me al die tijd bijgebleven. 

Uit dit 3e IVF traject waren ook embryo’s Ingevroren. We konden geen knoop doorhakken om onze embryo’s waar we al die jaren zo hard voor hadden geknokt te laten “vernietigen” of te gebruiken voor de medische wetenschap. Dus lieten we het zo. 

Na 5 jaar ontvingen we een brief. Raar eigenlijk zo’n onpersoonlijke brief , met de mededeling dat ons contract inmiddels verliep. We waren eigenlijk meer boos dat dat op deze manier ging en zochten contact.  We besloten ondanks dat er voor ons geen zichtbaar doel was om het contract te verlengen voor nogmaals 5 jaar.

Jaren later werd me op mn regelmatige controle Bij de gyneacoloog / endometriose specialist medegedeeld dat mijn eierstokken er goed uitzagen. Eigenlijk voor het eerst in jaren. 

Ik had al meermaals kuren gehad die ervoor zorgen dat je kunstmatig in de overgang wordt gebracht om mijn endometriose (verklevingen in baarmoeder , cystes in eierstokken en in mijn geval blaas) tot rust worden gebracht. 

Zou ik nog een poging kunnen wagen om zwanger te worden? Het was er al uit voor ik er erg in had. Zou het mogelijk zijn? Zouden ze hun medewerking verlenen? Denkend dat ik t antwoord wel wist werd ik verrast met een Ja!

Vele gesprekken en onderzoeken volgten en helaas een andere medische kink in kabel zorgten voor een D-Tour. Maar uiteindelijk konden we er dan eindelijk voor gaan. Terugplaatsing van ons cryo 

De kans op een succesvolle zwangerschap na het  terugplaatsen van een ingevroren embryo  ligt rond de 10 (bij het VUMC meen ik 12%)

We waren heel blij dat we hier toch nog de kans voor kregen maar waren ook realistisch en nuchter. We verwachten dat de kans heel klein zou zijn. 

Toch bleek dat ons dit grote geluk nog een keer gegunt was. 

Hoe ik erachter kwam dat ik zwanger was en ons ijsje een meisje werd is een verhaal voor een andere keer.

Een ding is zeker..wij zijn dolgelukkig en trots op onze twee IVF kinderen.