25 weken... bevallen?????

We hadden een hele lieve verpleegkundige in het ziekenhuis in Haarlem. Rond 3 u in de nacht kwam ze vertellen dat er net een plekje vrij was gekomen in het AMC. Wat een geluk dat we niet zo ver weg hoefde! Als we naar Zwolle of België hadden gemoeten, was het niet anders. Maar we waren toch wel opgelucht dat we zo vlakbij terecht konden.

De verpleegkundige zei: ‘De ambulance is onderweg’. Waarop ik vroeg: ‘ambulance ? Onze auto staat beneden, we kunnen toch gewoon met de auto, het is vlakbij’’. Ze moest lachen en legde uit dat ik nu een patiënt was van het ziekenhuis, en daarom met de ambulance mee moest. De ambulance medewerkers kwamen binnen en maakte gelijk een praatje met ons. Doordat ze zo aardig waren, ging ik met een gerust hart mee. Ik vond het erg vreemd dat ik op een brancard moest liggen, want ik dacht dat ik gewoon mee zou lopen en in de ambulance in een stoel zou gaan zitten :-). Het ritje van een halfuur duurde echt maar tien minuten voor mijn gevoel. De sirenes stonden uit, dus we konden lekker kletsen met het ambulance personeel. Wat een ontzettend lieve mensen.

Eenmaal aangekomen in het AMC werd ik op een bed gelegd in een verloskamer. Het viel mij toen al op dat ik niet continue vruchtwater verloor, maar alleen als ik op de wc zat.

We werden begroet door een hele lieve verpleegkundige en ik moest weer aan het CTG. Ik dacht nog: waarom moeten we eigelijk naar een verloskamer? We hadden toen nog geen idee. Toen kwamen er een aantal artsen binnen, waaronder een kinderarts, gynaecoloog, verpleegkundigen etc. De kinderarts kwam bij mij op bed zitten en vertelde wat er aan de hand was. Ik verloor vruchtwater en dat betekende dat ik binnen 48 uur ging bevallen. Hij vertelde dat ons kindje wel levensvatbaar zou zijn, maar dat ze niet konden garanderen dat ze het ging redden en dat ze allemaal complicaties kunnen krijgen als ze zo vroeg geboren worden (ik bespaar jullie de details van dit gesprek over wat er allemaal mis zou kunnen gaan). Hij vroeg zelfs of ze het kindje eerst moesten redden of mij, indien er iets fout zou gaan. In ongeveer 97% van de gevallen waarbij de vliezen vroegtijdig breken, bevalt de vrouw binnen 48 uur, dus we moesten ons ineens ‘voorbereiden’ op de bevalling.

Na dit gesprek waren we met stomheid geslagen. Wat is hier nou eigenlijk verteld en gebeurt ? Ik had nog helemaal geen weeën en voelde me niet gek ofzo. Toen de artsen weer weg gingen, barstten ik en mijn man in tranen uit. Wat is dit voor iets geks en waarom ga ik ineens bevallen binnen 48 uur......!? We konden het echt helemaal niet bevatten.....

Ergens in de ochtend, (ik denk rond half 9), kwamen mijn ouders binnen. Ze waren erg bezorgd en verbaasd over wat er allemaal was gebeurd......mn moeder vroeg: ‘Roos, je bent nog maar 25 weken zwanger, je gaat nu toch nog niet bevallen’? En het enige wat ik kon zeggen was: ‘ik weet het niet, mam. Maar ik denk dat ik helemaal nog niet hoef te bevallen, want ik heb geen enkele wee gehad of harde buik’.... Wordt vervolgt.....