#10 Keep you posted? Moet je dat wel waarmaken mevrouw!

Donderdag met de jongste terug in het ziekenhuis geweest, deze keer bij de neuroloog. Ook zij zag wat we bedoelden maar kon niet meteen zeggen hoe of wat. Nu weer even 3 maanden aankijken en dan weer terug naar de kinderarts. Blijft toch even een dingetje hoor, spannend en hopen dat het goed is.

De nachten met onze jongste, die inmiddels toch al ruim 1 is, lijken alleen maar weer erger te worden in plaats van beter. Zo'n 2, 3 keer per nacht is hij weer wakker en ontroostbaar. Alleen een fles helpt dan. Wat moet ik hier toch mee? Iemand tips? Aan de andere kant, ik zit wel meteen weer in het ritme van de nachtvoedingen voor als onze 3e uk eind januari wordt geboren. Ieder nadeel heeft zijn voordeel laten we dan maar zeggen. Toch zou het fijn zijn als ik gewoon weer een nacht kan doorslapen! 

Zaterdag huis aan kant gemaakt en versierd om zondag onze verjaardagen te vieren samen met die van Justin nog. Te laat naar bed, 3x eruit en Justin om 5.30 klaarwakker. Fijn om zo je drukke dag te moeten  beginnen, maar goed, alles voor de kids he? Ik stond op zondagochtend  (mezelf helemaal voor gek verklarend) om 6.00 dus al te stofzuigen en te dweilen! 

Rond 10.30 kwam de eerste visite binnendruppelen... iets later kwam alles tegelijk!! Drukte, weinig overzicht van wie nou wat al had gekregen en weinig tijd om te kletsen. We hebben het overleefd. Rond 13.00 even rust tot 15.00, fijn voor de kindjes en voor mama! :-) daarna de rest van de visite, lekker verdeeld want ook nu was het druk! Om 17.00 wel de tv aangezet binnen voor onze Leeuwinnen natuurlijk, maar zelf zaten we buiten. Af en toe gespiekt en wat hebben ze het goed gedaan die meiden! Trots op 'onze meiden'. Patatjes op, aantal uitdeelcadeautjes vergeten mee te geven aan de kindjes die op visite waren :-( en rond 20.00 lagen de kindjes op bed en konden papa en mama de bende weer opruimen ;-). 

Zaterdag weer veel buikkrampen gehad waarop ik van vriendlief de vk moest bellen, maar ja, wat kunnen zij nu doen? Als het mis gaat houden zij het ook niet tegen, en me geruststellen was niet nodig want ik maakte me niet druk. Kwestie van verjaardagsstress denk ik. Dus niet gebeld. Zondag ook nog wel aantal steken gehad maar tot nu toe vandaag weer niks gevoeld.. ja, volgens mij de eerste schopjes!! #verliefd 

Morgenavond weten we wat ons kindje gaat worden...ben zo benieuwd, maar toch twijfel ik nu of ik het überhaupt wil weten. Stom he, laten we het maar op de hormonen gooien.. Misschien laat ik het wel opschrijven en in een envelop doen..  

Wisten jullie wat je ging krijgen door een pretecho? Of gewacht tot 20 weken? Of wilde je het pas bij de geboorte ontdekken?